جهانی شدن حقوق به عنوان فرآیندی که تحت تأثیر نهادهای حقوق بین الملل، تدریجاً گسترش یافته است بر نظام حقوق ارتباطات نیز تأثیر می گذارد. علاوه بر قواعد حقوقی موجود در نظام حقوق بین الملل ارتباطات، نظام بین المللی حقوق بشر و قواعد مشترک کنونی نظامهای حقوقی داخلی، می توان امیدوار بود که رویدادها و حوادث آینده، جهانی شدن حقوق ارتباطات را بیش از پیش تحت تأثیر قراردهد.
حقوق جهانی ارتباطات (Global Law of Communications)» که البته چیزی جز «حقوق بین الملل ارتباطات(International Law of Communications) » و «حقوق ارتباطات جهانی (the Law of Global Communications)» است، آن دسته از قواعد حقوقی نسبتاً جهانشمولی است که بر عرصه ارتباطات و فعالیتهای رسانه ای حاکم است. این قواعد حقوقی در حال توسعه، بخشی تفکیک ناپذیر از فرآیند جهانی شدن حقوق و به صورت عام بخشی از فرآیند گریزناپذیر جهانی شدن (Globalization) است
حقوق ارتباطات بینالملل: عبارت از جریانهای ارتباطی است؛ كه به مرزهای سیاسی، جغرافیایی و نژادی خاصّی محدود نمیشود و فرایند ارتباط را در سطح جهان، براساس قراردادها، قوانین و حقوق بینالملل ممكن میسازند.[1]در بررسی سیر تاریخی این پدیده بایستی انتشار اخبار در مطبوعات را سرآغاز نقش ارتباطات جمعی در روابط بینالملل و شكلگیری ارتباطات بینالملل دانست. گرچه نخستین نشریات چاپی، تجاری بودند، امّا دولتهای اروپایی از آنها بهرهبرداری سیاسی كرده و برای اولین بار، از حدود سال 1620، اخبار و اطلاعات سرزمینهای دور در نشریات چاپ شد و دولتهای اروپایی از راه انتشار و نظارت بر این اخبار و مقالات، بهترویج و ترغیب بهسمت و سوی سیاستهای مورد نظر خود پرداختند. [2]
مقصود از حقوق رسانه ها، مجموعه قواعد و مقرراتي است كه بر كار رسانه ها و افراد فعال در اين عرصه حكومت مي كند. مباحث اين رشته، گاه مربوط به حقوق عمومي و گاه مربوط به حقوق خصوصي است؛ همان گونه كه در عين داخلي بودن، بي ارتباط با مقررات بين المللي نيست.تأثير دو سويه و فزاينده رسانه و توسعه موجب شده است حقوق رسانه ها در برنامه توسعه كشورها از جايگاه رفيعي برخوردار شود. بايسته ها و ضرورت هاي لازم را براي برداشتن اين گام بلند تبيين كند.
ارتباطات بینالمللی، محصول تكنولوژیهای جدید ارتباطی، انقلابی جهانی بهشمار میرود، كه بهنابودی یا كمرنگ شدن مرزهای ملّی و تقویت هویت جهانی و فرهنگ بینالمللی، انجامیده است. اینگونه از ارتباطات كه یك فراگرد بینالمللی بهشمار میرود، به مرزهای سیاسی، عرصههای جغرافیایی و سیستمهای اقتصادی محصور نشده و حركت و ترافیك اطلاعات، عقاید، ارزشها و مواد ارتباطی را در سطح جامعه بینالمللی دربرمیگیرد. [3]