خواننده در ابتداي کتاب, زير عنوان «درآمد» هدف غايي مؤلّف را از اين تأليف طيّ سه بخش جداگانه مشاهد ميکند. ابتدا نظر بر اين بود که خلاصهاي از «درآمد» را در اين جا بياوريم, امّا انسجام و استحکام مبنايي, و ظرافت بلاغي آن را در حدّي يافتيم که بيم آن ميرفت که به نيّت تلخيص, مبادا به يک پارچگي بافت محتوايي ان خدشهاي وارد شود و احياناً از اين رهگذر حقّي وَلو اندک از تمامت و جامعيت آن تضيع شده باشد. پس بهتر آن ديديم که به اتّفاق خواننده گرامي, از مدخل «درآمد» وارد شويم, و گام به گام با تأنّي و دقّت دوشادوش مؤلّف از مراحلِ سه گانه آن ـ بهرهمندن از گزارشِ توصيفي او ـ عبور نماييم.
«آنچه از پي ميآيد کوشش و پژوهشي است درباره بازنمايي جلوه هايي از قرآن و حديث در شعر فارسي که بازنوشته و گسترش يافته يادداشتهايي است که سالها پيش برخي دانشجويان کوشاي من ازکلاسهاي درس «تأثير قرآن و حديث بر ادب فارسي» تند نويسي کردهاند. آن درسها اينک گستردهتر, سنجيدهتر و بسامانتر, در سه بخش, پيشکش پژوهشيان, دانشجويان و همه دوستاران اين گونه مباحث ميگردد.
در بخش نسخت, از مسائل و مقولاتي مقدّماتي چون زمينهه ايي اثر پذيري شعر فارسي از قرآن و حديث, پيشينه آن, تحوّل و تکامل آن, موافقت و مخالفت با ان, شيوههاي پيدا و پنهان آن, تفنّن گرايي با ان و ... سخن گفتهايم.
در بخش دوم, شيوهها و گونههاي اثر پذيري از قرآن و حديث را به شيوهاي نو و گسترده, با نامهايي چون اثرپذيري واژگاني, گزارهاي, گزارشي, تأويلي, تفسيري, تصويري, ساختاري و ... سنجيده و پژوهيدهايم.
در بخش سوم نمونههايي از بهره گيريها و اثر پذيريهاي پارهاي از پارسي سرايان را از آغاز تا پايان سده هشتم آوردهايم و کوشيدهايم تا نمونهها, متنوّع, زيبا و نکته آموز باشند.»