سیستم هایی با دو پردازنده مجزا

سیستم هایی با دو پردازنده مجزا

سیستم هایی با پردازنده های دو هسته ای

پردازنده های دو هسته ای

Hyperthreading

اورکلاک

این پردازنده ها در واقع دارای 2 مرکز پردازش هستند که هر کدام حافظه (Cache) مخصوص به خود را دارند و جداگانه عمل پردازش رو انجام میدهند اما در یک پردازنده جمع شده اند و از واحدهای دیگر که در پردازنده موجود هستند، مشترکا استفاده میکنند. مثل واحد کنترل حافظه (Memory Controller). وجود دو مرکز پردازش بر روی یک پردازنده مثل این است که شما بر روی یک اتومبیل، دو موتور نصب کنید تا با سرعت بیشتر و قدرت بیشتر حرکت کند.

یکی از مهمترین فاکتورها در بازار، قیمت است. قیمت تمام شده یک پردازنده دو هسته ای تقریبا با پردازنده تک هسته ای برابر است زیرا فقط معماری داخلی و تکنولوژی بکار رفته متفاوت است. این فاکتورها را در نظر بگیرید: مواد مصرفی، کارگر، حمل و نقل، درصدهای مالیاتی، زمان مصرفی برای ساخت و ... . کلیه این فاکتورها برای پردازنده تک هسته ای و دو هسته ای تقریبا یکی است اما دو پردازنده جداگانه، دو قطعه کاملا جدا هستند، پس برای سیستم های دو پردازنده کلیه فاکتورهای ذکر شده 2 برابر میشود. و در نهایت در نظر بگیرید که یک پردازنده، چه تک هسته ای و چه دو هسته ای، یک خنک کننده(Fan Cooler) نیاز دارد اما دو پردازنده جداگانه، دو خنک کننده جداگانه نیاز دارد. پس دوباره همه آن فاکتورها را در مورد خنک کننده هم در نظر بگیرید

حالا متوجه شدید خرید یک پردازنده 2 هسته ای چقدر به نفع شماست چون نسبت به پردازنده تک هسته ای، فقط پول اختلاف تکنولوژی را میپردازید ولی یک سیستم با دو مرکز محاسباتی بدست میاورید.

از نظر کارایی، سیستم های دو هسته ای جایی مابین سیستم های تک هسته ای و سیستم های دو پردازنده قرار میگیرند، اما کجا؟ سیستمهای دوهسته ای با سیستمهای دو پردازنده تقریبا بازدهی یکسانی دارند.

همانطور که از نام آن ها پیداست در این تراشه ها ، دو پردازشگر و دو کش L۲ در یک واحد سیلیکونی قرار گرفته اند . مزیت این گونه پردازنده ها ، پردازش بهتر دستورات مالتی تسک است . در واقع مزایای پردازنده های دو هسته ای زمانی بهتر لمس خواهد شد که به طور همزمان چندین کار انجام پذیرد . تراشه های دو هسته ای اینتل نیاز به یک مادربرد جدید دارند در صورتی که پردازنده های دو هسته ای AMD نیاز به مادربورد جدید ندارند و فقط با به روز رسانی بایوس می توان این پردازنده ها را روی مادربورد های سوکت ۹۳۹ نصب کرد .

روش مشترکی می باشد که چندین پردازشگر بطور جداگانه با یکدیگر در یک مادربرد کار می‌کنند. سیستم عامل با هر دو cpu تقریباً بطور یکسان کار می‌کند و کارهای مورد نیاز را به آنها ارجاع می‌دهد. چیپ های جدید دو هسته ای intel و AMD توانایی SMP را به صورت داخلی مورد توجه قرار داده اند. پروسسور های سرور opteron دو هسته ای همچنین می تواند بصورت خارجی با دیگر چیپ‌های دوهسته ای ارتباط برقرار کند. (بشرط آنکه چیپ متقابل نیز دارای این خاصیت باشد) محدودیت اصلیSMP در پشتیبانی سیستم عاملها و نرم افزارها از این تکنولوژی می‌باشد. خیلی از سیستم عاملها (مانند ویندوز XP سری خانگی ) توانایی پشتیبانی از SMP را ندارند و از دومین پردازشگر استفاده نمی‌کنند. همچنین بیشتر برنامه‌های پیشرفته بصورت تک رشته ای کار می‌کنند، در اصل در هر زمان فقط یک پردازشگر در حالت فعال می باشد. برنامه های چند رشته‌ای از پتانسیل موجود در سیستم‌های دو یا چند پرازشگر، می‌توانند نتایج مفیدتری بگیرند، ولی به صورت کامل عمومیت ندارد. در گذشته intel و AMD سعی داشته اند تا تکنولوژی جدیدی مثل SMP را بیشتر برای پردازشگر های سرور پیشرفته مانند opteron و Xeon استفاده نمایند (البته تا قبل از پنتیوم 3)

این تکنولوژی بصورت اختصاصی توسط اینتل در پردازشگرهای چند هسته‌ای بکار گرفته شده است. این تکنولوژی قبلاً نیز توسط این شرکت بکار گرفته ‌شده‌ بود. اینتل برای آنکه از منابع CPU به نحو بهتری استفاده نماید فقط قسمتهایی که کار پردازش اطلاعات را انجام می دهد را تکثیر کرده است. یعنی آنکه منابع داده در داخل CPU بصورت مشترک استفاده می‌شد. ایده hyperthreading برای دو برابر کردن مقدار فعالیت چیپ می باشد تا آنکه کاهش عملکرد سیستم که در اثر فقدان حافظه cache روی می‌دهد کمتر گردد