موضوع : حقوق شهروندی تحویل در محیط : word

عنوان سفارش : حقوق شهروندی تعداد صفحه : 20 قیمت : 6000 تومان جهت سفارش اینجا کلیک کنید <-- نمایش تحقیق بعدی ..... نمایش تحقیق قبلی -->

در توضيح حقوق اساسی اين حقوق، دربرگيرنده ی کليه ی حقوق مدون و مصوب در قوانين اساسی گوناگون، بر شالوده ی موازين حقوق بشر می باشد. بخشی از حقوق اساسی مانند حق زندگی و خدشه ناپذيری فيزيکی انسان که ملهم از حقوق بشر در شکل مطلق آن است، بايد از طرف همه ی دولتها و نهادها در مورد همگان رعايت گردد.
اما بخشی ديگر از اين حقوق اساسی مانند حق مشارکت سياسی که ملهم از حقوق بشر در شکل نسبی آن است، می تواند در برخی از قوانين اساسی، شکل «ملی» به خود گيرد و فقط شامل حال شهروندان کشوری خاص گردد. اين بخش را حقوق شهروندی می نامند. برای نمونه، در کشور آلمان، همه ی شهروندان اين کشور که تابع دولت آلمان هستند، از حق مشارکت سياسی و انتخابات آزاد برخوردارند، ولی بيگانگان ساکن اين کشور که تابع دولتهای ديگرند، از چنين حقی برخوردار نيستند و نمی توانند از طريق نهادهای قانونی، مطالبه ی آن را پيگيری کنند. بنابراين شايد بطور خلاصه بتوان گفت که حقوق شهروندی، آن بخش از حقوق اساسی است که رنگ تعلق و وابستگی ملی به خود گرفته است.
شهروند و حقوق شهروندی
حقوق شهروندي يكي از مفاهيم سياسي و حقوقي جديدي است كه در قرن نوزدهم در ادبيات حقوقي و سياسي راه يافت و بيشتر حقوق عمده‌اي چون آزادي بيان، برابري در نزد قانون، حق اجتماعي و غيره، بدون توجه به وضع طبقاتي، جنسي، نژادي و... را شامل مي‌شد ولي اين مفهوم در قرن بيستم بسط و گسترش پيدا كرد و با ظهور مفهوم «حقوق اجتماعي» خصوصيت صرفاً مدني و سياسي خود را از دست داد و به صورت وسيع مجموعه‌اي حقوق سياسي، مدني و اجتماعي شهروندان را تحت پوشش قرار داد.
شأن و حيثيت شهروند بودن كه اغلب در قانون اساسي و ساير قوانين مدني و جزايي بر كشوري بازتاب پيدا مي‌كند با حقوق و وظايف خاص شهروندان در مناسبات اجتماعي و محيط جغرافياي ارتباط مي‌گيرد.
در دموكراسي‌هاي باستاني يونان و روم و در تفكرات حقوقي كلاسيك، صلاحيت شهروند بودن، تنها به كساني داده مي‌شد كه از حقوق و تكاليف يكساني در حوزه سياسي، اجتماعي و جغرافيايي برخوردار بودند و در امورات سياسي و عمومي مملكت از حق مشاركت برخوردار بودند. بنابراين مطابق اين قوانين بردگان و زنان و برخي طبقات كارگران كه از حقوق يكسان و برابر با ديگران برخوردار نبودند و در امورات سياسي و عمومي نيز سهمي نداشتند، از دارابودن شأن شهروندي محروم مي‌ماندند و شأن شهروندي تنها شامل مردان آزاد مي‌شد.
در امپراطوري روم حقوق شهروندي به عامه مردم و مردمان سرزمين‌هاي مغلوب (بردگان) نيز بسط داده شد؛ اما مفهوم شهروند بودن در روم بيشتر برجنبه منفي قضيه‌؛ يعني برخورداري از امنيت قانوني تكيه مي‌كرد، تا ابعاد مثبت آن؛ يعني مشاركت فعال در حيات سياسي و عمومي جامعه.
در عصر رنسانس تحول مفهومي ديگري در واژه شهروند به وجود آمد و به نظر متفكران و انديشمندان عصر رنسانس، انسانيت فرد تنها زماني تحقق پيدا مي‌كند كه به عنوان شهروند در يك جامعه آزاد و خود مختار، تبارز كند و به اين معنا تازماني كه حقوق شهروندي افراد و اشخاص در قانون به رسميت شناخته نشود، انسانيت او در واقع انكار شده است، اين موضوع قبلاً در نظريات ارسطو نيز انعكاس يافته بود.
وي معتقد بود كه انسان به عنوان شهروند در دولت شهر،كسي است كه در تصميم گيري در امور عمومي جامعه مشاركت دارد؛ در غير اين صورت انسان، حيوان زبان بسته‌اي خواهد بود.
مفهوم شهروندي در انقلاب فرانسه به اوج شكوفايي رسيد و در اعلاميه حقوق بشر و شهروند فرانسه در سال 1789 به صورت كامل انعكاس يافت.
صلاحيت و شرايط شهروند بودن، بازتاب دهنده اهداف و ديدگاه‌هاي خاصي است كه بر اساس آن افراد حق پيدا مي‌كنند تا در خير مشترك سهيم شوند و از منافع و مزاياي عمومي برخوردار گردند. ..................