جهت سفارش اینجا کلیک کنید 
موتور جستجوی پیشرفته مقالات و تحقیقات و ...
پرخاشگری رفتاری راگویند که با هدف صدمه زدن چه به صورت بدنی وچه به صورت کلامی به فرددیگر انجام میشود.روانشناسان پرخاشگری رابه دو دسته تقسیم میکنند:پرخاشگری وسیله ای وپرخاشگری خصمانه.پرخاشگری وسیله ای،رفتاری است درجهت رسیدن هدف وپاداش،در صورتی که پرخاشگری خصمانه به قصد آسیب رساندن به دیگری انجام میشود.بیشتر پرخاشگری های کودکان از نوع وسیله ای است ،زیرا برای بدست اوردن اسباب بازی ها ویا خوراکی، یکدیگررامیزنند ویا هل میدهند.
پسران از دختران پرخاشگرترند. معمولا پسران چندان نگران پیامدهای رفتارهای پرخاشگرانه خود با سایر دوستان وهمسن وسالهای خود نیستند.پسران بیشتر از دختران پرخاشگری بدنی و لقظی دارند،به خصوص زمانی که مانع بازی کردن آنها بشود.همچنین دختران کمتر از پسران به تقلید رفتارهای پرخاشگرانه گرایش دارند.
یکی از همسازترین تفاوت های جنسیتی آن است که پسران در مقایسه با دختران از نظر جسمی پرخاشگرتر هستند. این تفاوت به خصوص هنگامی مشخص می شود که کودکان خشمگین می شوند. این تفاوت در تمام فرهنگها وجود داشته و از اوایل رشد کودک آشکار می شود. در تبیین تفاوتهای جنسیتی در پرخاشگری جسمی هم عوامل زیستی و هم عوامل محیطی دخیل هستند. در این رابطه، عوامل زیستی به وراثت و هورمون ها اختصاص دارد در حالی که عوامل محیطی، انتظارات فرهنگی، الگوهای بزرگسالان و همسالان و پاداش پرخاشگری جسمی پسران را در بر می گیرد.
اگر پسران در مقایسه با دختران معمولا از نظر جسمی پرخاشگرتر هستند، اما آیا دختران در مقایسه با پسران بیشتر از پرخاشگری کلامی نظیر فریاد زدن استفاده نمی کنند؟
هنگامی که پرخاشگری کلامی نیز برسی می شود تفاوت های جنسیتی حذف شده و حتی گاهی اوقات میزان بروز آن در دختران بیشتر گزارش می شود. همچنین دختران احتمالا بیشتر نوع خاصی از پرخاشگری را نشان می دهند که پرخاشگری رابطه ای نامیده می شود و رفتارهایی را دربر می گیرد که در آن به ایجاد تنفر نسبت به دیگران به وسیله شایعه پراکنی های کینه توزانه یا نادیده گرفتن دیگران به علت عصبانیت منجر می شود.
باید گفت یکی از مهارتهای مهم در اینجا توانایی تنظیم و کنترل هیجانات و رفتار فرد توسط خود اوست. پسرها در مقابل دخترها کمتر خودتنظیمی نشان می دهند. این کنترل